„Zidna kompozicija u uslovima savremenog enterijera u tehnici tapiserije“

“U umetničkom kontekstu poslednje decenije XX veka, Dragana Dražović Ilić zasnovala je svoj rad na projektovanju unikatnih tepiha kao tehnike zidnog slikarstva. Sa intencijom i zadatkom struktuiranja geometrijske organizacije površine i tela objekta, umetnica odstupa od uobičajene formalne prakse kvadratnog/pravougaonog oblikovanja forme u korist uobličenja ličnog izraza. Učinak ovakvog postupka oblikovanja predočava operaciju nastala procesom mišljenja i izvođenja u medijskim specifičnostima discipline tapiserije. Zapravo, intencija umetnice usmerena je ka traženju relacijskog odnosa sopstvene poetike sa geometrijskim strukturama i ikonografskim rešenjima Bauhausa-a i De Stijl-a kao paradigmatičnim modelima piktoralnog formalizma. Taj odnos je ustanovila analitičkim mišljenjem u nekim aspektima oblika objekata, pravilima komponovanja, geometrijskim paternima i redukciom boje. Diskontinuitet strukture postigla je perforacijama površine objekta, koje prekidaju dvodimenzionalnu prostornost i označavaju jednu novu dimenziju blisko konceptu Lucio Fontane i Henry Moor-a. Potencialnost unikatnih tepiha, pored likovnih efekata odnosi se i na koncept o oblikovanju svakodnevnog života čoveka i mogu se tumačiti sa platforme estetske i kulturalne analize, jedinstva forme i prostora, odnosno integracije arhitekture i umetnosti, vizije apstraktne umetnosti koja koincidira sa krugom slikara koji pripadaju pojavi druge moderne.“